Sufity podwieszane - aranżacje wyjątkowego wnętrza

Autorem artykułu jest Tasia Nina Góral

Ktoś kto ceni niepowtarzalność i wyjątkowość w wystroju swojego mieszkania czy domu na pewno rozmyśla nad aranżacją jakiegoś nietypowego i unikatowego sufitu, a gdy do tego pokusi się na ciekawe oświetlenie i pobawi kolorami stworzy zapewne coś wyjątkowego.

aranżacja sufitu nawiązuje do kształtu mebli i półek

sufit podwieszany w kilku poziomach

Sufity podwieszane sprawdzą się tak naprawdę w każdym pomieszczeniu wszystko zależy od twojej fantazji. Ważne jest jednak aby stworzyć elementy wiążące całe wnętrze. Tak więc jeżeli chcemy się pokusić na przykład na fale czy łuki to zaprojektujmy podłogę w podobny sposób, łącząc panele z płytkami w takim samym kształcie jak aranżacja naszego sufitu. Prostota takich rozwiązań także ma swój urok tak więc jeżeli zaprojektujemy prostokąt czy kwadrat podwieszany nad wyspą w kuchni czy wypoczynkiem w salonie, niech meble, blaty stoły nawiązują do tej aranżacji. Wówczas nie tylko wasz dom będzie miał urok, ale będzie panowała w nim harmonia, która przełoży się na twój spokój i dobre samopoczucie.

Dostępne wzory sufitów podwieszanych pozwalają nam spełnić wszystkie nasze fantazje. Możemy zrobić go w kilku poziomach, dowolnie formować łuki, skosy, podcienia. Zastosowanie do tego luster i gry świateł nada naszemu wnętrzu niepowtarzalny klimat.

Jednak należałoby w końcu powiedzieć co to takiego ten sufit podwieszany, nad którym tyle zachwytu.

Najogólniej mówiąc jest to powierzchni przymocowana do stropu w pewnej odległości od niego. Najczęściej stosowane są sufity podwieszane z płyt gipsowych charakteryzujące się lekką konstrukcją aluminiową, mocowaną do stropu lub więźby dachowej na poddaszu, za pomocą wieszaków. Cechami, które plusują na rzecz sufitów podwieszanych są:

* szybki montaż fabrycznie przygotowanej konstrukcji;

* regulowana odległość od stropu;

* możliwość układania materiałów izolacyjnych;

* duże bezpieczeństwo pożarowe – podwyższona klasa odporności ogniowej;

* możliwość montażu oświetlenia i kratek wentylacyjnych;

* wolna przestrzeń na poprowadzenie przewodów

owalny sufit podwieszany z wężownicą świetlną

Cechy te sprawiają, że wykonawcy chętnie i często sięgają po to rozwiązanie nie tylko w domach, ale również w biurach czy starych kamienicach, gdzie albo musimy zamontować klimatyzację, ukryć przewody (biura), albo zakryć stary, nierówny sufit, obniżając wysokie wnętrze.

sufit podwieszany po obwodzie salonu

wycięte miejsca na oświetlenie

Montaż sufitów podwieszanych jest prosty, jednak wymaga od nas dużej staranności i czasu. Podwieszanie sufitu polega na przymocowaniu do rusztu stalowego płyt. Stelaż może być jednokierunkowy (stosowany w pomieszczeniach podłużnych) lub krzyżowy (pomieszczenia o dużej powierzchni). Do ścian montujemy profile przyścienne, na których opierają się końce rusztu nośnego. Rozstaw tych profili zależy od grubości zastosowanej płyty oraz kierunku montażu. Jeśli profile przebiegają prostopadle do długości płyty to jest to montaż poprzeczny, gdy przebiegają równolegle jest to montaż podłużny. Na profilu nośnym montujemy płyty. Polega to na przykręceniu ich wkrętami samonawiercającymi. Należy pamiętać, żeby wkręty nie przecinały warstwy kartonu, gdyż wtedy płyta nie będzie podtrzymywana. Wkręty powinny być w rozstawie ok 20cm.

cudo! łukowate skosy

Najważniejsze to dobranie dobrego oświetlenia. Nie ma wątpliwości, że w ciągu ostatnich lat sufity podwieszane stały się elementem dekoracyjnym w domu czy mieszkaniu. Najbardziej efektownym zabiegiem dla wnętrz jest właśnie odpowiednie oświetlenie sufitu. Projekty sufitów podwieszanych eksponują nam coraz to bardziej wyszukane rozwiązania. Na chwilę obecną, dużym powodzeniem cieszy się kierowanie w dół kilku ostrych punktów świetlnych, oraz rozproszenie na boki i w górę delikatnego światła. Odbijając się od powierzchni gipsowej, mamy wrażenie jakby świeciła cała powierzchnia sufitu. Oryginalnym pomysłem jest także skierowanie kilku smug światła no konkretne przedmioty, które chcemy wyeksponować w naszym wnętrzu.

efekt podświetlenia całej powierzchni

rozproszenie światła

Obecnie mamy tyle możliwości ile wyobraźni no i oczywiście pieniędzy, bo trzeba to powiedzieć, że trochę to kosztuje, ale efekt często zapiera dech w piersi. Stwórz więc coś oryginalnego w swoim wnętrzu i pokaż wachlarz swoich umiejętności projektanckich. Pamiętaj o oświetleniu to ono daje tak finezyjny końcowy efekt.

zastosowanie halogenów, lamp i wężownic świetlnych

Życzę powodzenia -Tasia

---

mojprzytulnydomek.blogspot.com/

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Ciepła nowoczesność

Autorem artykułu jest Tomasz Galicki

Nowoczesny styl to przede wszystkim prostota i minimalizm – ale nie tylko. Może mieszać ze sobą rozwiązania zapożyczone z innych stylów i łączyć je z własnymi, nowoczesnymi rozwiązaniami technologicznymi.

Bo styl nowoczesny ma różne formy. Od minimalistycznego, skandynawskiego wnętrza po bardzo nowoczesny, chłodny styl high-tech, nawiązujący do futurystycznych wnętrz laboratoryjnych. Sami możemy wybrać, na jaki poziom stylu nowoczesnego się decydujemy i łączyć go np. ze stylem eko, aby nie zatracić wrażenia przytulności. Jedno w nowoczesnym wnętrzu jest pewne – bezwzględne dążenie do otwartych przestrzeni. I wyraźnie wyodrębnione pomieszczenia.

Jak osiągnąć taki efekt? Najprościej – przez skontrastowanie barw ścian i podłóg. Można to uzyskać nie tylko operując kolorem, ale także materiałem, wzorem czy fakturą. Wisienką na torcie będzie zbalansowanie dodatków i wszelkich elementów dekoracyjnych oraz odpowiednie oświetlenie. Typowo modernistycznym rozwiązaniem jest zastąpienie tradycyjnej ścianki działowej rozsuwanymi drzwiami z szybą z charakterystycznego, matowego szkła. Styl nowoczesny ogólnie lubi szkło, ale nie trzeba z nim przesadzać, bo wnętrze będzie zbyt chłodne i sterylne. Ciekawy efekt dadzą też wbudowana w drzwi szybka z luksferów.

Jeśli zależy nam na dodaniu stylowi nowoczesnemu trochę „życia”, można zainspirować się nawet stylem tradycyjnym i wybrać meble z charakterystycznego dla niego materiału - drewna – ciemnego lub jasnego. Jednak obowiązkowo – takie meble muszą być połączone szklanymi lub stalowymi elementami, aby nie zaburzyć efektu modernistycznego wnętrza.

Wybór oświetlenia w dzisiejszych sklepach wnętrzarskich z pewnością sprzyja modernistom i przy wyborze rodzaju i miejsca umieszczenia oświetlenia ogranicza nas chyba tylko własna wyobraźnia (i niekiedy cena). Szczególnie popularne jest oświetlenie typu LED ze względu na jakość i długość użytkowania. Wszelkie oświetlenie zamontowane w meble, lampy sufitowe, kinkiety – jak najbardziej dozwolone. Chcąc powiększyć optycznie przestrzeń nie ma nic lepszego niż odpowiednie dobrane oświetlenie. A jak pamiętamy, to właśnie przestrzeń jest kluczowym elementem stylu nowoczesnego. Nie mówiąc już o jego funkcji uwypuklającej, dzięki której podkreślimy te elementy domu, na których podkreśleniu najbardziej nam zależy.

Jeśli pragniemy zachować duże wrażenie przytulności ale połączone z otwartą przestrzenią i innymi cechami stylu nowoczesnego, możemy połączyć prostotę mebli i nowoczesnych materiałów z rozwiązaniami charakterystycznymi dla”cieplejszych” stylów np. soczystymi barwami mebli, ścian lub dywanów. Kolorami najlepiej nadającymi się do „ożywienia” chłodnej przestrzeni są: pomarańczowy, czerwony, fioletowy i brązowy. Jednak nie powinny one absolutnie być dominujące, a jedynie zaakcentowane w niektórych elementach lub skontrastowane z barwami przeciwstawnymi. Taki odważny krok nada wnętrzu drapieżny rys, co jest dobrym rozwiązaniem szczególnie dla osób młodych i dynamicznych, lubiących oryginalne rozwiązania.

Styl nowoczesny jest wbrew pozorom elastyczny i jeśli nawet wydaje się nam zbyt chłodny, można zawsze spróbować eksperymentować i łączyć go z barwami, materiałami i dodatkami charakterystycznymi także dla stylów bardziej tradycyjnych.

---

T.G.

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Małe też może być piękne

Autorem artykułu jest Tomasz Galicki

Jeśli chodzi o pomysły na aranżację wnętrz, to w dobie kryzysu bardziej aktualny jest problem urządzenia nie dużego domu, ale niewielkiego mieszkania w bloku.

Bo niestety dzisiaj na większe mieszkanie niewielu stać. Jedno jest pewne – nawet malutką kawalerkę można urządzić w taki sposób, aby była ona funkcjonalna, ładna i przytulna. I wcale nie zagracona.

Jeśli chcemy mieszkać w centrum miasta, płacimy za to odpowiednią cenę, a najczęściej tą ceną nie jest przestronny apartament, ale właśnie niewielki metraż. Wielu zniechęca to już na samym początku. No bo jak niby można te kilkanaście metrów gustownie urządzić? Jeśli się chce, to można. Tylko wymaga to trochę pracy, cierpliwości i rezygnacji z jednego na rzecz innego. I wcale nie gorszego. Projektanci wnętrz wielokrotnie stają przed wyzwaniem urządzenia takiego mieszkania i zgodnie przyznają, że pomysłów i sposobów na to jest wiele.

Co jest najważniejsze? Nie przestrzeń estetyczna, co często jest błędem – za urządzanie małego mieszkania bierzemy się właśnie od tej, niewłaściwej strony. Rzeczą priorytetową jest zaplanowanie przestrzeni na przechowywanie. Meble musimy połączyć z ich funkcjonalnością – muszą przechować w sobie jak najwięcej. Ogólnie małe wnętrza najlepiej urządzać z prostotą, na co wiele osób zdecydować się nie chce obawiając się, że małe, minimalistyczne wnętrze będzie wyglądać ubogo. Nic bardziej mylnego – stylowe, proste wnętrze dają wrażenie przestrzeni, smaku, przytulności – wszystkiego, tylko nie ubogości. Wolne miejsca przy ścianach warto maksymalnie wykorzystać, ale bez przesady – niech zgrabnie wkomponują się w meble.

Myśląc małym wnętrzu często widzi się same wady – ciasno, mało przestrzeni, dyskomfort. Zapominamy o bardzo wielu zaletach takiego mieszkanka. Jest tanie w urządzeniu, bo multifunkcjonalne – pojedynczy mebel spełnia różnorakie funkcje. A dodatkowych metrów dodamy dzięki sztuczkom optycznym. Najłatwiej to osiągnąć wybierając jasne kolory ścian, proste meble i odpowiednie oświetlenie w kilku strategicznych punktach. Dobrym trikiem jest także duże lustro – zawsze nada wrażenie głębi i przestrzeni.

Szczególnym wyzwaniem dla niewielkich mieszkań jest aranżacja małej kuchni. I to także nie jest niemożliwe ani szczególnie trudne. Nawet, jeśli kuchnia nie posiada okna, co może uniemożliwiać odpowiednią wentylację. Wtedy należy nabyć okap z wyciągiem, jednak jego montaż możliwy jest tylko wtedy, gdy ściana posiada dwa otwory wentylacyjne. Jeśli ma jeden, konieczny będzie pochłaniacz. Ma on jednak swoje wady – usunie nieprzyjemny zapach, ale nie zlikwiduje pary wodnej czy osadzającej się na ścianach i meblach sadzy. Aby tego uniknąć, warto zainwestować w płytę elektryczną. Brak okna ma jeszcze poważniejszy minus – kuchnia jest ciemna, ale można to zmienić umiejętnie operując oświetleniem.

Wszystko jest możliwe, nawet przy małym budżecie i niewielkim metrażu. Bo niestety w przypadku aranżacji wnętrz występuje pewien paradoks – im mniejsze pomieszczenie, tym w rzeczywistości umeblować je trudniej. Ale na każdą przestrzeń jest sposób i nie można się poddawać, a w efekcie nawet malutka kawalerka może być ładna i funkcjonalna.

---

T.G.

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Pozwolenie na budowę.

Autorem artykułu jest K. Niegolewski

Posiadając decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu lub, jeżeli istnieje na wskazanym terenie miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, inwestor występuje o uzyskanie pozwolenia na budowę.

Pozwolenie wydawane jest w formie decyzji administracyjnej w oparciu o ustawę z 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 roku Nr 156, poz. 1118 ze zmianami).

Ustawa ta określa, jakie obiekty nie wymagają pozwolenia na budowę, jakie prace wymagają pozwolenia na budowę oraz jakie wymagają wyłącznie zgłoszenia.

Pozwolenie na budowę może być wydane po uprzednim:

1) przeprowadzeniu oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko albo oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000, jeżeli jest ona wymagana przepisami ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko;

2) uzyskaniu przez inwestora, wymaganych przepisami szczególnymi, pozwoleń, uzgodnień lub opinii innych organów;

3) wyrażeniu zgody przez ministra właściwego do spraw budownictwa, gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej ? w przypadku budowy gazociągów o zasięgu krajowym lub, jeżeli budowa ta wynika z umów międzynarodowych.

Pozwolenie wydawane jest temu, kto wystąpił z wnioskiem o jej wydanie w okresie ważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu i złożył oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

Do wniosku o wydanie pozwolenia na budowę należy dołączyć (art. 33 ust. 2 wyżej wskazanej ustawy):

1) cztery egzemplarze projektu budowlanego wraz z opiniami, uzgodnieniami, pozwoleniami i innymi dokumentami wymaganymi przepisami szczególnymi oraz zaświadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 7, aktualnym na dzień opracowania projektu; nie dotyczy to uzgodnienia i opiniowania przeprowadzanego w ramach oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko albo oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000;

2) oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane;

3) decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, jeżeli jest ona wymagana zgodnie z przepisami o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym;

4) w przypadku obiektów zakładów górniczych oraz obiektów usytuowanych na terenach zamkniętych i terenach, o których mowa w art. 82 ust. 3 pkt 1, postanowienie o uzgodnieniu z organem administracji architektoniczno-budowlanej, o którym mowa w art. 82 ust. 2, projektowanych rozwiązań w zakresie:

a) linii zabudowy oraz elewacji obiektów budowlanych projektowanych od strony dróg, ulic, placów i innych miejsc publicznych,

b) przebiegu i charakterystyki technicznej dróg, linii komunikacyjnych oraz sieci uzbrojenia terenu, wyprowadzonych poza granice terenu zamkniętego, portów morskich i przystani morskich, a także podłączeń tych obiektów do sieci użytku publicznego;

5) w przypadku obiektów handlowych zezwolenie, o którym mowa w art. 3 ustawy z dnia 11 maja 2007 r. o tworzeniu i działaniu wielkopowierzchniowych obiektów handlowych (Dz. U. Nr 127, poz. 880)7).

Organ rozpatrujący wniosek może żądać dostarczenia innych dokumentów, jeżeli wynika to z przepisów szczególnych. Właśnie ten punkt jest problematyczny, gdyż pracownicy urzędów często w oparciu o ten zapis mnożą problemy i wymyślają. Trzeba wówczas bacznie przyjrzeć się przepisom, na które się powołują.

Ważne!!!

W razie spełnienia wszystkich wymagań organ nie może odmówić wydania decyzji o pozwoleniu na budowę (art. 35 ust. 4 wyżej wskazanej ustawy).

Decyzja o pozwoleniu na budowę powinna być wydana w terminie 65 dni od dnia złożenia wniosku. Do tego terminu nie wlicza się terminów określonych przepisami do dokonania określonych czynności, okresów zawieszenia postępowania oraz okresów opóźnień spowodowanych z winy strony, albo z przyczyn niezależnych od organy. W przypadku przekroczenia terminu organ wyższego stopnia wymierza organowi właściwemu karę w wysokości 500 zł za każdy dzień zwłoki (w drodze postanowienia).

Decyzja o pozwoleniu na budowę wygasa, jeżeli budowa nie została rozpoczęta prze upływem 3 lat od dnia, w którym decyzja ta stała się ostateczna lub, gdy budowa została przerwana dłuższy niż 3 lat.

---

K. Niegolewski

http://domwbudowie.blogspot.com/

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Przyłącze kanalizacyjne

Autorem artykułu jest K. Niegolewski

Budując dom koniecznie musimy mieć dostęp do wody i prądu. Jedno i drugie jest niezbędne do wykonywania prac budowlanych. Jednak dla ludzi równie ważne jest przygotowanie nieruchomości na zaspakajanie potrzeb fizjologicznych.

Często na budowach stawiane są szalety. Na naszej budowie, która nie jest wielką inwestycją, też konieczne jest postawienie „ubikacji”. Zwykle polega to na wykopaniu dołu i postawieniu na nim budki. Na początku jest to wystarczające. Oczywiście możemy wypożyczyć specjalne budki lub skorzystać z ubikacji turystycznych.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego zawiera informację o sposobie odprowadzanie ścieków z nieruchomości. Możliwe jest podłączenie do istniejącej sieci kanalizacyjnej, budowa szamba lub przydomowej oczyszczalni ścieków.

Występując o pozwolenie na budowę określamy, z jakiej formy odprowadzania ścieków chcemy skorzystać. W przypadku szamba lub oczyszczalni ścieków konieczne jest dołączenie specyfikacji technicznego. W wydanej decyzji jest to zatwierdzane.

W przypadku możliwości podłączenia do sieci kanalizacyjnej musimy wystąpić do właściwego zakładu komunalnego (znajdującego się w naszej gminie) z wnioskiem o podanie warunków przyłączenia do sieci. Do wniosku należy dołączyć:

- oryginał aktualnej mapy zasadniczej w skali 1:500 w dwóch egzemplarzach sporządzony przez uprawnionego geodetę,

- dokument potwierdzający prawo do nieruchomości.

Warunki przyłączenia do sieci kanalizacyjnej powinny zostać wydane w terminie 30 dni.

Uwaga!!! Wydanie warunków jest odpłatne!

Następnie zlecamy uprawnionemu projektantowi wykonanie projektu technicznego przyłącza kanalizacyjnego.

Przygotowany projekt (w dwóch egzemplarzach) należy przedstawić Zespołowi Uzgadniania Dokumentacji, a następnie występujemy do zakładu komunalnego z wnioskiem o uzgodnienie projektu technicznego. Powinno to nastąpić w terminie 30 dni. Zakład komunalny za uzgodnienie projektu technicznego może pobrać opłatę.

Projekt techniczny powinien składać się z: części opisowej i części rysunkowej.

W części opisowej zawarty jest opis techniczny, aktualne warunki techniczne wydane przez zakład komunalny, aktualna opinia ZUD, określony stan prawny na trasie projektowanego uzbrojenia oraz uzgodnienia ze wszystkimi właścicielami nieruchomości (działki) oraz zgodę wszystkich współwłaścicieli nieruchomości (jeśli jest więcej niż jeden), do której są projektowane przyłącza

W części rysunkowej należy umieścić mapę zasadniczą z zaznaczoną trasą przyłącza kanalizacyjnego, profil kanalizacji oraz rysunek studni rewizyjnej lub inspekcyjnej.

Po zatwierdzeniu przystępujemy do realizacji przyłącza. Na wstępie zawiadamiamy (zgłaszamy) o planowanym rozpoczęciu prac właściwy organ. Jeżeli w terminie 30 dni organ nie wniesie sprzeciwu możemy wykonać przyłącze. Konieczne jest uzyskanie od zarządcy drogi zgody na jej zajęcie (jeżeli będą wykonywane prace w pasie drogowym).

Przyłącze kanalizacyjne składa się z: złącza przykanalika (włączenie do sieci kanalizacyjnej), przewodu przykanalika, studzienki rewizyjnej i przewodu odpływowego z podłączanego budynku. Studzienka kanalizacyjna montowana jest na naszej posesji i służy do kontroli oraz czyszczenia przewodów. Montowana jest, co najmniej 1,5 metra od budynku. Aby zapewnić należyty odpływ ścieków przewody należy wykonać z minimum 2% spadkiem. W przypadku, gdy odległość budynku od sieci jest niewielka dopuszcza się rezygnację z montaży studzienki kanalizacyjnej.

Po wykonaniu przyłącza należy zgłosić się do zakładu komunalnego z wnioskiem o dokonanie odbioru przyłącza przed jego zakopaniem. Po dokonaniu odbioru możemy zawrzeć umowę o odprowadzaniu ścieków.

Co raz częściej obok kanalizacji ogólnospławnej funkcjonuje kanalizacja deszczowa (burzowa). Jednak warto rozważyć czy koniecznie mamy się do niej podłączyć. Do kanalizacji deszczowej odprowadzane są wyłącznie wody opadowe i roztopowe. Wraz z rozwojem systemu wprowadzane są w niektórych miastach opłaty za odprowadzanie wody do kanalizacji deszczowej. Celem wprowadzenia opłat jest zmotywowanie właścicieli nieruchomości do zagospodarowywania wody opadowej na swoim terenie i wykorzystania jej do podlewania trawników lub ogrodów.

---

K. Niegolewski

http://domwbudowie.blogspot.com/

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Przyłącze wodociągowe

Autorem artykułu jest K. Niegolewski

Dostęp do wody to niemal najważniejsza kwestia na działce. Uzyskać go można na trzy sposoby: dogadać się z sąsiadem (jeżeli jest i ma podłączenie do wodociągu), wykopać/wywiercić studnię albo podłączyć się do istniejącej sieci wodociągowej.

Wywiercenie studni daje nam pewną samodzielność oraz darmową wodę szczególnie na potrzeby związane z utrzymaniem ogrodu czy trawnika. Może się zdarzyć, że podłączenie do sieci wodociągowej jest dużo bardziej opłacalne niż wywiercenie studni (struktura geologiczna gruntu, głębokość źródeł wody).

W takiej sytuacji nie pozostaje nam nić innego jak wykonać przyłącze wodociągowe. Już warunkach zabudowy (lub miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego) wskazane jest czy nieruchomość ma być podłączona do sieci wodociągowej.

Wniosek o przyłączenie działki należy złożyć w miejscowym zakładzie wodociągowym. Zwykle jest to zakład należący do gminy. Do wniosku należy dołączyć:

mapkę działki (zawierającą zaznaczenie domu) w skali 1:500 w dwóch egzemplarzach, zgody właścicieli działek sąsiednich jeśli prze nie przebiegać ma przyłącze.

Jeżeli przyłącze wykonywane jest w drodze przylegającej do nieruchomości to konieczne jest przedstawienie zgody miejscowego zarządu dróg.

Odpowiedni dokument powinniśmy otrzymać w terminie 30 dni.

UWAGA!!! Wydanie warunków technicznych jest odpłatne.

Na tej podstawie zakład wodociągowy ustali techniczne warunki przyłączenia do sieci. Może też od razu przedstawić projekt umowy, która zostanie zawarta po wykonaniu przyłącza w raz z oświadczeniem o zapewnieniu dostaw wody.

Na podstawie otrzymanych warunków technicznych należy zaprojektować przyłącze wodociągowe. Najlepiej zlecić to projektantowi posiadającemu stosowne uprawnienia.

Następnie projekt musi zostać zatwierdzony przez Zespół Uzgadniania Dokumentacji (ZUD).

Po zatwierdzeniu przez ZUD projektu składamy w zakładzie wodociągowym wniosek o uzgodnienie projektu technicznego.

Projekt techniczny powinien składać się z:

- Części opisowej,

- Części rysunkowej.

W części opisowej zawarty jest opis techniczny, aktualne warunki techniczne wydane przez zakład wodociągowy, aktualna opinia ZUD, określony stan prawny na trasie projektowanego uzbrojenia oraz uzgodnienia ze wszystkimi właścicielami nieruchomości (działki) oraz zgodę wszystkich współwłaścicieli nieruchomości (jeśli jest więcej niż jeden), do której są projektowane przyłącza

W części rysunkowej należy umieścić mapę zasadniczą z zaznaczoną kolorem trasą przyłącza wody, rzut piwnic (przyziemia) lub rysunek studni wodomierzowej z lokalizacją podejścia wodomierzowego, profil przyłącza wodociągowego, ewentualnie inne rysunki wynikające z potrzeb wykonawstwa przyłącza.

Uzgodnienie projektu technicznego powinno nastąpić w terminie 30 dni.

UWAGA!!! Uzgodnienie projektu technicznego może również być odpłatne.

Na tym etapie możemy przystąpić do wykonania przyłącza wodociągowego. Możemy oczywiście skorzystać z pomocy zakładu wodociągowego lub zlecić to innej firmie (wówczas musimy zakładowi wodociągowemu zgłosić termin realizacji prac). Realizacja następuje stosunkowo szybko może to nastąpić nawet w 1 dzień.

Po wykonaniu przyłącza geodeta sporządza inwentaryzację powykonawczą przyłącza wodociągowego. Następnie zakład wodociągowy dokonuje odbioru przyłącza.. W celu dokonania odbioru musimy dostarczyć następującą dokumentację:

- inwentaryzacja geodezyjna powykonawcza,

- protokół zagęszczenia gruntu wystawiony przez właściwe laboratorium drogowe,

- protokół odbioru ulepszonej nawierzchni podpisany przez przedstawiciela zarządcy drogi (dotyczy poboczy, chodników, jezdni, dróg),

- tytuł prawny do władania nieruchomością (ksero aktu notarialnego, umowy darowizny, postanowienia w sprawie nabycia spadku, umowy najmu).

Ta czynność też może wiązać się z opłatą na rzecz zakładu wodociągowego. Teraz montowany jest wodomierz.

I dotarliśmy do ostatniego etapu realizacji przyłącza wodociągowego, czyli podpisanie umowy o dostarczanie wody. Od tego momentu możemy cieszyć się wodą na terenie naszej nieruchomości. Jeżeli wykonane zostało przyłącze wyłącznie w studzience kanalizacyjne to warto wyprowadzić rurę ponad grunt, aby móc czerpać wodę na cele budowlane.

Jeżeli nie mamy możliwości wywiercenia studni, a chcemy korzystać z wody w ogrodzie warto o tym pamiętać przy budowie instalacji wodociągowej. Jest to istotne z uwagi na późniejsze koszty (jeżeli korzystamy z kanalizacji). Wyprowadzając wodę na ogród możemy wystąpić o rozdział instalacji wodociągowej i montaż wodomierza do naliczania zużytej wody do podlewania ogrodu wówczas nie jest to wliczane do opłaty za kanalizację).

---

K. Niegolewski

http://domwbudowie.blogspot.com/

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Przyłącze energetyczne

Autorem artykułu jest K. Niegolewski

Mówiąc o przyłączach zwykle ma się na myśli: przyłącze gazowe, przyłącze elektryczne, przyłącze wodociągowe i kanalizacyjne. Podejmując czynności w celu realizacji poszczególnych przyłączy możemy sami załatwiać niezbędne formalności lub zlecić to firmom, które będą je wykonywały.

Początek drogi do podłączenia domu do źródła energii elektrycznej rozpoczyna się od złożenia wniosku o wydania warunków przyłączenia do sieci. Przez warunki przyłączenia należy rozumieć zakres prac projektowo-wykonawczych niezbędnych do przyłączenia wnioskowanego obiektu.

We wnioski należy określić:

- przewidywane zapotrzebowanie mocy,

- orientacyjne roczne zużycie energii,

- spodziewany termin rozpoczęcia jej poboru.

Do wniosku należy dołączyć:

1. Dokument potwierdzający własność działki,

2. Plan zabudowy na mapie lub szkic określający usytuowanie budynku względem istniejących sieci elektroenergetycznych i względem sąsiadów.

Warunki zostaną wydane wciągu 14 dni i będą zawierały następujące informacje:

a) sposób zasilania – z sieci napowietrznej czy kablowej,

b) miejsce przyłączenia do sieci elektroenergetycznej,

c) miejsce zainstalowania licznika i zabezpieczenia głównego,

d) wymagane uzgodnienia z rejonowym zakładem energetycznym.

Wydane warunki ważne są przez 2 lata. Wydane warunki realizowane są po podpisaniu umowy o przyłączenie. Określa ona obowiązki obu stron.

Aby określić moc przyłączeniową musimy oszacować, jakie urządzenia mogą być włączone jednocześnie. Mieszkania z licznikiem 1-fazowym mogą mieć moc przyłączeniową do 5 kW. Domy jednorodzinne licznikiem 3-fazowym minimalna moc przyłączeniowa 25 kW.

Roczne zużycie prądu dla domu bez ogrzewania elektrycznego, przepływowego ogrzewacza wody i bez kuchni elektrycznej 3500 kWh. Natomiast domek o powierzchni do 150 m2, z ogrzewaniem akumulacyjnym, przepływowym ogrzewaczem wody oraz kuchnią elektryczną zużywa rocznie ok. 25000 kWh.

Dalsze czynności są uzależnione od rodzaju przyłącza. W przypadku przyłącza napowietrznego po uzyskaniu warunków przyłączenia wykonuje się przyłącze. Natomiast w przypadku przyłącza kablowego niezbędne jest wykonanie dokumentacji technicznej przyłącza. Możemy to zlecić uprawnionemu elektrykowi, za stosowną opłatą. Dokumentacja musi określać rodzaj przyłącza, miejsce usytuowania złącza, licznika i wymaganych zabezpieczeń oraz projekt instalacji doprowadzającej prąd do domu lub na teren budowy. Przyłącze musi zostać naniesione na mapę geodezyjną działki. Po wykonaniu projektu należy uzyskać potwierdzenie prawidłowego, bezkolizyjnego prowadzenia instalacji w Zakładzie Uzgodnień Dokumentacji.

Przyłącze elektryczne to nic innego jak linia będąca odgałęzieniem w sieci rozdzielczej zasilająca bezpośrednio instalację odbiorcy. Przyłączenie polega na połączeniu miejsca przyłączenia z miejscem dostarczenia energii.

Uwaga!!! Cały proces wykonania przyłącza elektrycznego możemy powierzyć rejonowemu zakładowi elektrycznemu

Wykonanie przyłącza wiąże się z poniesieniem opłaty za przyłączenie. Często opłata dzielona jest na dwie transze. Pierwsza płatna przy ustalenia warunków przyłączenia, a druga po wykonaniu przyłącza.

Najczęściej stosowanym rozwiązaniem jest umieszczenie w granicy działki złącza kablowo-pomiarowego. Jest to skrzynka, w której zamontowany licznik energii elektrycznej oraz zabezpieczenie główne (korki).

Po wykonaniu całej instalacji można wystąpić do zakładu elektrycznego o podłączenie instalacji do sieci energetycznej oraz podpisujemy umowę oświadczeniu usług dystrybucji. Do wniosku dołącza się oświadczenie uprawnionego elektryka o wykonaniu instalacji odbiorczej.

---

K. Niegolewski

http://domwbudowie.blogspot.com/

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Tynki gipsowe ... kilka podstawowych informacji

Autorem artykułu jest Robercik72

Coraz częściej tynki gipsowe wypierają tradycyjne, czyli cementowo-wapienne. Jakie są główne powody takiego stanu rzeczy ? ... często są od nich tańsze, kładzie się je o wiele szybciej i według specjalistów są przyjazne m.in. dla alergików.

Tynki gipsowe, stosowane powszechnie do wykańczania powierzchni ścian i sufitów wewnątrz pomieszczeń mieszkalnych, stanowią dużą grupę wyrobów różniących się właściwościami użytkowymi i przeznaczeniem. Dobór odpowiedniego produktu powinien zatem uwzględniać charakter prowadzonych prac wykończeniowych i przeznaczenie tynkowanych pomieszczeń.

Obecnie funkcjonuje tak wiele odmian tynków gipsowych, że trudno jest dokonać jednoznacznego ich podziału. Najczęściej dzieli się je w zależności od:

1) sposobu nakładania:

- ręczne – nakładane ręcznie,

- mechaniczne – nakładane sposobem zmechanizowanym, za pomocą odpowiednich agregatów tynkarskich;

2) grubości warstwy tynku:

- zwykłe – o grubości warstwy powyżej 6 mm,

- cienkowarstwowe (gładzie) – o grubości warstwy do 6 mm;

3) rodzaju wypełniacza:

- zwykłe,

- lekkie – zawierające kruszywa lekkie (o gęstości nasypowej poniżej 800 kg/m3);

4) przeznaczenia:

- zwykłe,

- specjalne – wykazujące właściwości specjalne, wśród których mamy:

– tynk o zwiększonej twardości powierzchni (B7),
– tynk (zaprawa) z włóknami (C1),
– tynk do izolacji akustycznej (C3),
– tynk do izolacji cieplnej (C4),
– tynk ogniochronny (C5);

Do tynków gipsowych zalicza się również tynki gipsowo-wapienne oraz anhydrytowe, które mają podobne własności i zastosowanie.

Tynki gipsowe należą obecnie do najczęściej wykonywanych wypraw ścian i sufitów. O ich popularności zdecydowała przede wszystkim łatwość nakładania, krótki czas wysychania i możliwość uzyskania całkowicie równej, gładkiej powierzchni. To niewątpliwe zalety jednak nie da się ukryć, że w porównaniu z tynkami tradycyjnymi mają niższą odporność na długotrwałe zawilgocenie oraz uszkodzenia mechaniczne. Przyjrzyjmy się zatem kilku podstawowym zaletom i wadom tych tynków.

Zalety tynków gipsowych:

- są łatwe do układania i nanosi się je szybko (tylko jedną warstwą) dzięki czemu w ciągu jednego dnia można wykonać nawet 150 m2 powierzchni;

- w większości przypadków nie jest już konieczne wykańczanie ścian gładzią, gdyż ich powierzchnia sama w sobie jest bardzo gładka (ale to zależy oczywiście od własnych preferencji inwestora);

- nie hamują przepływu pary wodnej przez ściany;

- są uważane za zdrowe, gdyż potrafią regulować poziom wilgotności pomieszczeń, poprawiając tym samym mikroklimat we wnętrzach;

- mają dobrą izolacyjność termiczną (tzw. współczynnik przewodzenia ciepła jest bardzo niski gdyż dochodzi do 0,25 W/(m.K), a wiadomo że im niższy jest ten współczynnik, tym korzystniejszy;

- po wyschnięciu są białe, zatem jeśli będziemy malować ściany jasną farbą, jej zużycie będzie przez to nieco mniejsze;

- chronią przed rozprzestrzenianiem się ognia ponieważ 2-centymetrowa warstwa tynku wytrzyma działanie ognia przez mniej więcej 20 minut; nadają się do dekoracyjnego fakturowania.

Wady tynków gipsowych:

- tynki te są mniej wytrzymałe pod względem mechanicznym od tynków, których głównym spoiwem jest cement;

- nie są odporne na wodę i stałe zawilgocenie, dlatego gdy poziom wilgotności powietrza przekroczy 80%, gips zaczyna tracić swoją wytrzymałość;

- nie uszczelniają ścian tak jak inne rodzaje tynków,

- stal niezabezpieczona antykorozyjnie w zetknięciu z gipsem zaczyna rdzewieć.

Gotowe tynkarskie mieszanki gipsowe są plastyczne, łatwe w obróbce, odznaczają się dobrą przyczepnością do podłoża. Uzyskiwane dzięki nim jednowarstwowe tynki mają równe, gładkie i dość twarde powierzchnie - stanowiące doskonałe podłoże pod farby, tapety czy okładziny ceramiczne.

Kolejne ważne zagadnienie to "gdzie można układać takie tynki i kiedy tak naprawdę zacząć?".

Tynki gipsowe można układać wyłącznie wewnątrz domu. Nadają się one na wszystkie podłoża, pod warunkiem że mają one wystarczającą nośność.
Zapewne wielu z nas zadaje sobie pytanie, czy zatem tynk gipsowy może być układany również w łazience. Tak, o ile wilgotność powietrza nie będzie tam przekraczała 70% i nie będzie się utrzymywać ciągle. Tynk gipsowy chłonie wilgoć, ale też szybko ją oddaje, gdy powietrze staje się bardziej suche. Działa więc jak bufor. Tynki gipsowe nie powinny być natomiast stosowane w miejscach, gdzie będą nieustannie narażone na uszkodzenia mechaniczne – w garażach, warsztatach itp. Tu lepiej sięgnąć po mniej atrakcyjny wizualnie, ale trwalszy tynk cementowo - wapienny.

Najkorzystniejszym okresem do tynkowania jest okres od wiosny do jesieni. Ważne jest to aby prace rozpocząć dopiero po 3-4 miesiącach od zakończenia budowy domu. Ściany muszą osiąść i ustabilizować się. Szczególny przypadek stanowią podłoża z betonu, które nie powinny być wykańczane tynkiem gipsowym, jeżeli od ich wykonania nie minęły minimum 2 miesiące. Oczywiste jest, że firmę tynkarską powinniśmy wzywać dopiero wtedy, gdy zakończone są wstępne prace instalacyjne – rozprowadzono przewody i zrobiono przyłącza. Dobrze aby były już wstawione drzwi zewnętrzne, okna oraz ościeżnice drzwi wewnętrznych (wyjątek stanowią dość często spotykane obecnie ościeżnice z MDF, które można wstawić po wytynkowaniu ścian, a osadzenie i końcową obróbkę ościeżnic wykonać na końcu. Duża wilgotność w pomieszczeniu podczas schnięcia tynku może spowodować "puchnięcie" takich ościeżnic i ich uszkodzenie). W okresie wiosennym i jesiennym w tynkowanych wnętrzach powinno już działać ogrzewanie.

---

Robercik72

http://mojwymarzonydomek.blogspot.com/

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Jak wybrać dobry kredyt na budowę wymarzonego domu.

Autorem artykułu jest Maciej Zubilewicz

Przed podjęciem decyzji o budowie swojego domu, każdy z nas zadaje sobie pytanie w jakim banku sfinansować takie przedsięwzięcie. Wzięcie takiego zobowiązania na „swoje barki” niesie za sobą długoletni „związek” i długoletnią współpracę z jednym bankiem – musi być on najlepszy, najtańszy, przyjazny dla nas.

Dlatego też na rynku pojawiło się wielu doradców finansowych, których celem jest nie tylko obsłużenie klientów w celu załatwienia finansów na budowę, remont czy zakup przyszłego domu, ale również dobór najkorzystniejszej oferty dla klienta.

Trzeba mieć na uwadze jedną podstawową sprawę – w banku, który reklamuje najtańszą ofertą kredytu hipotecznego nie zawsze jest dla nas miejsce.

W związku z powyższym kluczowe jest wybranie odpowiedniego banku.

Doradcy finansowi dysponują odpowiednimi narzędziami jak również dysponują szeroko pojętą wiedzą z obszaru kredytów hipotecznych.

Będąc niezależnymi doradcami kredytowymi zawsze polecają najdogodniejsze rozwiązania dla swoich Klientów. Ponadto, dzięki współpracy z firmami budowlanymi mogą ułatwić przebrnięcie przez procedury w celu sfinansowania przedsięwzięcia. Najlepiej szukać firm, które posiadają odpowiednie działy zajmujące się różnymi aspektami związanymi z realizacją budowy, czyli firmy zajmujące się kredytami, nieruchomościami i budowlanką. Aktualnie na rynku jest ich nie wiele, więc wybór będzie ułatwiony. Najważniejszym czynnikiem przemawiającym za wyborem takiej firmy jest kompleksowość. To znacząco wpływa na zmniejszenie kosztów budowy, gdyż płacimy jednej firmie za jedną usługę - budowę domu. Dzięki temu nie musimy już odwiedzać tysiąca miejsc i rozmawiać z bliżej nieokreśloną liczbą ludzi, aby załatwić prostą sprawę.

Pierwsze kroki budowy domu

Zanim zaczniemy budować dom należy poszukać banku, który sfinansuje nasze przedsięwzięcie. Kiedy już go znajdziemy, aby doszło do zawarcia umowy kredytowej kredytobiorca zmuszony jest skompletować wymagane dokumenty. Musimy uzbroić się w cierpliwość w związku z czekającymi na nas uciążliwościami w gromadzeniu i składaniu zaświadczeń i opinii, a także donoszenie dodatkowych dokumentów spoza wymaganej listy.

Należy wiedzieć o tym, że inwestycja mieszkaniowa klienta, to budowa nieruchomości, jest więc kredytowana inaczej przed zakończeniem i po zakończeniu robót.

Chociaż docelowe przeznaczenie kredytu (na zbudowanie nieruchomości) nie zmienia się, to zmieniają się jego warunki i zabezpieczenia.

Pierwszy etap budowy naszej nieruchomości zwany jest częścią budowlaną kredytu. Bank wymaga dokumentu zawarcia umowy z towarzystwem ubezpieczeniowym. Ubezpieczyciel przy tego typu ubezpieczeniu odpowiada za spłatę kredytu w sytuacji ciężkiej choroby, śmierci lub tymczasowej niezdolności do pracy kredytobiorcy.

Bardzo często bank, który finansuje tego typu inwestycję żąda od klienta, aby ten wykupił polisę na życie i scedował ją na niego do ewentualnego odszkodowania w momencie nagłego wypadku. Często banki, w których bierzemy kredyt hipoteczny oczekują od nas ubezpieczenia się na wypadek utraty naszej pracy. Za każdym razem zażądają również wykupienia ubezpieczenia nieruchomości od ognia i innych zdarzeń losowych. Ubezpieczenia takie obejmują cały okres budowy i spłaty kredytu.

Etap naszej budowy bank oblicza mniej więcej na dwa lata i jest to okres karencji w spłacie kredytu. W takim okresie bardzo często klient płaci tylko ratę odsetkową.

Pełne raty kredytu klient zaczyna płacić po całkowitym zakończeniu budowy i w tym momencie zobowiązanie staje się częścią hipoteczną kredytu.

Głównym zabezpieczeniem dla banku, staje się wtedy hipoteka wpisana na jego rzecz do księgi wieczystej nowo wybudowanego domu. Oznacza to tyle, że właściciel zaciągnął w tym banku kredyt i zabezpieczył ten kredyt swoją własnością w postaci wybudowanego domu.

W zależności od celu:

- budowa domu prowadzona systemem gospodarczym,
- budowa domu realizowana przez dewelopera, spółdzielnię mieszkaniową, generalnego wykonawcę,
- budowa lokalu mieszkalnego w budynku wielorodzinnym, realizowana przez dewelopera bądź spółdzielnię mieszkaniową,
- budowa domu całorocznego, położonego na działce rekreacyjnej,
- remont, modernizacja, rozbudowa domu lub mieszkania, a także adaptacja nieruchomości niemieszkalnej na cele mieszkaniowe,

Będą wymagane odpowiednie dokumenty.

Skupiając się na typowej budowie i zakładając, że kredytobiorca posiada już działkę na własność, wymaganymi dokumentami są:

1) Dokumenty działki budowlanej:

- aktualny odpis z KW (Księgi Wieczystej) - nie starszy niż 3 mies. przed złożeniem wniosku,
- dokument potwierdzający prawo do nieruchomości (umowa nabycia nieruchomości lub inny dokument potwierdzający to, że jesteśmy właścicielami nieruchomości,
- wypis oraz wyrys z rejestru gruntów, który określa status działki,

2) Podstawowe dokumenty budowy:

- ostateczna decyzja w sprawie pozwolenia na budowę domu,
- ostateczna decyzja o warunkach zabudowy i plan zagospodarowania przestrzennego terenu, na którym ma stanąć nieruchomość (projekt domu),
- do wglądu- dziennik budowy sporządzany przez kierownika budowy z uprawnieniami (jeżeli pozwolenie na budowę jest starsze niż dwa lata),
- do wglądu - projekt budowlany,
- kosztorys prac budowlanych.

Banki w każdym przypadku oczekują od nas wypełnienia formularza z pytaniami o koszty przewidzianych prac budowlanych i terminy ich realizacji. Jest to jedno z trudniejszych zadań na tym etapie. Bardzo często jest to potrzebne, aby bank ustalił terminy wypłaty transz kredytowych. Oczywiście taki formularz z wypełnionymi terminami i kwotami potrzebnymi do wykonania prac budowlanych musi być zaakceptowany przez eksperta w banku, który finansuje naszą inwestycję.

Często jednak nie dysponujemy odpowiednią wiedzą, abyśmy mogli sami wykonać taki kosztorys dlatego warto zdać się na profesjonalistów, którzy posiadają dużo doświadczenia w swoim fachu. Dzięki temu Zaoszczędzisz dużo czasu i pieniędzy.

---

Artykuł jest propozycją dla usług oferowanych przez portale www.ABATOR.pl i www.AKREDYTOR.pl

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Energooszczędny dom – Wymiana żarówek to nie wszystko.

Autorem artykułu jest Krzysztof Węgliński

Wszyscy wiedzą, że energooszczędne oświetlenie to wymiana żarówek na takie, lktóre mają moc świetlną porównywalną z aktualnymi a mniejszy pobór mocy. Czy to wszystko co można zrobić dla energooszczędnego domu? Oczywiście, że nie.

Co jeszcze mogę zrobić?

Przede wszystkim zacznijmy od tego czy nasz dom jest oświetlony prawidłowo. Sprawdźmy czy nie ma miejsc w których przydałoby się dodatkowe oświetlenie. Dla przykładu, mamy swoje ulubione miejsce do czytania. Gdzieś w rogu, koło biblioteczki, natomiast w pomieszczeniu jest tylko główne światło górne. Pięć dużych żarówek świeci się w czasie kiedy książkę mogłaby oświetlać nam tylko jedna żarówka umieszczona zaraz przy naszym fotelu do czytania.

Zwróćmy uwagę także na kolorystykę pomieszczenia. Na przykład warto pamiętać o takiej właściwości kolorów jak pochłanianie światła (stąd biorą się kolory). Czarny pochłania wszystkie kolory, natomiast biały je odbija w związku z czym do oświetlenia jasnego pokoju będzie potrzeba znacznie mniej światła niż do ciemnego. W dwukolorwych pomieszczeniach (np. 3 ściany białe i jedna ciemnozielona) warto wykorzystać ten fakt umieszczając więcej światła przy ścianach jasnych dzięki czemu rozświetlimy również tą ciemną, natomiast ustawiając światło przy ciemnej ścianie możemy uzyskać ciekawszy klimat, jednak kosztem rozświetlenia pomieszczenia.

Inną sprawą jest też dobór odpowiednich żyrandoli, czy lampek. Chodzi o to, żeby elementy nie przepuszczające światła nie przesłaniały źródła światła w efekcie zmuszając nas do wykorzystania większej ilości żarówek by oświetlić pomieszczenie, oraz sprawdźmy czy odbłyśniki odbijają dostatecznie dużo światła. Czy plafon nie jest zbyt ciemny? Pamiętaj o tym wybierając nowe elementy oświetlenia do swojego domu.

Skoro już zmieniamy żyrandole pomyślmy także o tym aby oprawy były skierowane w miejsca, które mają być oświetlone. Dla przykładu: Mamy znów nasze ulubione miejsce do czytania książek. Zdecydowaliśmy się zamontować tam oświetlenie na stałe przymocowane do ściany. Skierowanie opraw na ściany może nam pomóc uzyskać niezły efekt wizualny, tylko czy oświetla wystarczająco czytaną książkę? Czy jednak znów zapalimy główne światło tylko dlatego, że nowa lampka nie spełnia swojej funkcji?

Wszystkie te zabiegi powodują dodatkowe koszty, to prawda. Więc dlaczego? Z kilku powodów, po pierwsze wymiana to jednorazowy wydatek, który prędzej czy później trzeba będzie popełnić. Po drugie robimy to nie tylko dla energooszczędnego domu ale również dla własnego komfortu, bo czymże innym jest oświetlenie dostosowane do własnych wymagań?

Jak to rozplanować?

Jeśli czujesz, że jednorazowo koszta Cię przerastają i zastanawiasz się jak rozplanować całość w kolejności , śpieszymy z pomocą. Zacznij od projektu wszystkich rzeczy, które musisz zrobić. Następnie zacznij wymieniać żarówki i oprawy jako pierwsze te, które świecą się najdłużej w ciągu całego dnia. Następnie resztę żarówek. Potem pomyśl o dodatkowym oświetleniu, które uzupełni braki w newralgicznych miejscach twojego domu (Nasz przykład kącika czytelniczego). Na koniec zostaw sobie malowanie ścian, ew. wymianę okien na większe czy usuwanie drzwi i pozostawianie zwykłego przejścia.

Ostatnia uwaga. Niektórzy polecają moduły LED do domu. Nadają się one wyłącznie pod zastosowania reklamowe. Nie używaj ich w domu.

---

Oświetlenie LED,

Moduły LED, taśmy i diody LED.

Twój dom - nasze oświetlenie.

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Kotły gazowe.

Autorem artykułu jest Józef Łuczak

Kocioł gazowy to ekologiczne i w miarę ekonomiczne źródło ciepła dla domu. Można je podzielić według sposobu montażu na kotły wiszące i stojące. Dalsze różnice to podział na kotły jedno funkcyjne i dwu funkcyjne. Kocioł jedno funkcyjny to taki, który zasila tylko instalację centralnego ogrzewania.

Kocioł jedno funkcyjny może współpracować z osobnym podgrzewaczem, jest to na ogół zasobnik pojemnościowy z zamontowanym wewnątrz wymiennikiem (wężownicą).

Dwu funkcyjny, dodatkowo spełnia jeszcze drugą pracę przez wbudowany dodatkowy element do grzania wody i z takiego kotła mamy także dodatkowo ciepłą wodę. Ale trzeba tu zaznaczyć, że jest to układ przepływowy.

Cała regulacja ogrzewania odbywa się automatycznie, bez ingerencji użytkownika, chyba że zamontowana instalacja ma błędy wykonawcze. Mogą to być błędy; za małe średnice rur, złe spadki ułożonych przewodów, nie odpowiednie zawory niemożność wyprowadzenia powietrza itp.

Kotły na paliwa stałe oraz olej opałowy są to urządzenia jedno funkcyjne.

Przez łatwość rozbudowy kotła gazowego na dwu funkcyjny są one bardzo popularne. Dlatego jedno- czy dwu funkcyjny takie pytanie stawiają najczęściej osoby, które chcą by dom był ogrzewany gazem.

Kocioł jedno funkcyjny jest tańszy od kotła dwu funkcyjnego, z powodu mniejszej ilości elementów wbudowanych w samym kotle, ale trzeba do niego zamontować osobny zbiornik do podgrzewania wody użytkowej, dzięki czemu można magazynować ciepłą wodę i korzystać bez ograniczeń. Do takiej instalacji można dobudować cyrkulację, i wówczas po odkręceniu zaworu baterii mamy od razu ciepłą wodę bez oczekiwania. Rozwiązanie takie (kocioł jedno funkcyjny + zasobnik wody) jest bardziej funkcjonalnym można korzystać z kilku kranów jednocześnie a ubywającą ciepłą wodę z zasobnika kocioł na pewno zdąży podgrzać, co przy kotle dwu funkcyjnym byłoby bardzo trudne lub wręcz niemożliwe.

Zamontowanie kotła jedno funkcyjnego z zasobnikiem jest trudniejsze aniżeli instalacja dwu funkcyjnego z powodu większej ilości elementów, które należy zamontować w tej instalacji.

Zasobnik jest zaizolowany pianką i czas nim wystygnie jest dość długi. Zasobniki są w wykonaniu stojący lub wiszący, pionowy albo poziomy. Można go kupić razem z kotłem jednej firmy lub składankę różnych firm, z zamontowaniem i połączeniem takiego zestawu poradzi sobie zapewne każdy instalator.

Kocioł dwu funkcyjny jest dużo tańszy od już wyżej wymienionego kompletu złożonego z kotła jedno funkcyjnego i podgrzewacza wody, angażuje mniej miejsca. Grzeje tyle wody ile może podgrzać, ale strumień tej wody przygotowany w podgrzewaczu przepływowym jest ograniczony a temperatura ciepłej wody w kranie nie jest niestabilna. Zmienia się wskutek zmiany ciśnienia wody w instalacji czy odkręcenia zaworu w innym pomieszczeniu.

Do uruchomienia podgrzewacza, potrzeba dużego przepływu wody, co nie wspomaga jej oszczędzania. I jeszcze jedna ważna sprawa w instalacji z podgrzewaczem przepływowym nie stosuje się cyrkulacji ciepłej wody, gdy mamy bardzo rozległą instalację, to na ciepłą wodę trzeba czekać nawet do kilkadziesiąt sekund. Jest to również element nie sprzyjający oszczędzaniu.

Sumując powyższe; gdy mamy wszystkie krany blisko, mała ilość ludzi korzystających wówczas kupujemy kocioł dwu funkcyjny, mimo, że jest droższy. Jeżeli instalacje jest rozległa, jest potrzebna większa ilość wody ciepłej, większa ilość korzystających z tego układu, wydaje się lepiej zastosować tańszy kocioł, w sumie jednak droższy zestaw ale bardziej funkcjonalny i bardziej mobilny.

---

JŁ

Instalacje w domu

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Kotłownia do kotła na paliwa stałe

Autorem artykułu jest Józef Łuczak

Kocioł centralnego ogrzewania może być zainstalowany w piwnicy lub na poziomie ogrzewanych pomieszczeń, najkorzystniej gdy usytuowanie kotłowni jest centralne w ogrzewanym budynku. W kotłowni wymagana jest posadzka z materiałów niepalnych w całym pomieszczeniu.

Jednak gdy nie można tego wymogu spełnić możliwy jest montaż kotła w pomieszczeniu z palną posadzką, pod warunkiem obicia posadzki wokół miejsca montażu blachą stalową o grubości 0,7 mm, tak aby blacha wystawała z każdej strony co najmniej 0,5 m poza krawędzie kotła. Jednakże posadzka pod kotłem nie może być wykonana z materiałów łatwopalnych musi być wykonana z materiałów nie palnych.

Jest również wskazane aby w posadzce był zamontowany wpust podłogowy podłączony do kanalizacji. Gdy nie można zamontować kratki z odpływem należy wybudować studzienkę pod posadzką i zamontować pompkę do wypompowywania wody z studzienki. Nie jest dobrym rozwiązaniem studzienka chłonna, gdyż wsiąkająca woda czyni destrukcję w podłożu pod fundamentem.

Skład paliwa może znajdować się w kotłowni lub w oddzielnym pomieszczeniu w pobliżu kotłowni tak aby był łatwy transport paliwa do kotła. Paliwo w kotłowni powinno być oddzielone przegrodą, najlepiej aby to był murek, także może być składowane w pojemnikach lub workach jak jest często stosowane podczas transportu. Skład opału powinien być tak duży, by pozwolił na zgromadzenie paliwa na cały sezon grzewczy. Wówczas mamy zapewniony suchy opał i nie będzie strat podczas samosuszenia w kotle. Jedna tona węgla to około 1m3.

Wysokość pomieszczenia kotłowni i składu opału, taka żeby można było wykonać wszystkie prace obsługowe i konserwacyjne oraz może być równa wysokości pomieszczeń na kondygnacji, na której zamontowano kocioł.

W kotłowni powinno być zainstalowane sztuczne oświetlenie, dobrze jest gdy może być również oświetlenie naturalne. Popiół może być odkładany do metalowych pojemników, które trzeba często a najlepiej codziennie opróżniać.

Podłączenie instalacji wodociągowej do napełniania CO nie może być bezpośrednie, powinien być zawór odcinający z zaworem zwrotnym. Właściwym zestawem przyłączeniowym jest zawór odcinający + zawór antyskażeniowy. Dawniejsze zalecenia zabraniały podłączania rurą musiało to być połączenie rozłączalne na wąż.

Wokół kotła i do wszystkich urządzeń powinno być swobodne dojście pozwalające na czyszczenie i konserwację urządzeń. Najmniejsza odległość od przodu kotła do przegrody to długość kotła + 0,5m, pozwala na swobodne czyszczenie paleniska. Gdy w układzie grzewczym zainstalowano pompę cyrkulacyjna, nawiew przez wentylator, sterowniki, zawory trój drogowe tam również należy umożliwić dojście w celu obsługi i konserwacji.

Kanał dymowy według przepisów winien mieć przekrój 20x20cm, w sztuce budowania z cegły to wychodzi 14x27cm, a wysokość komina musi zapewnić uzyskanie ciągu kominowego wymaganego przez producenta Waszego kotła. Technologie budowy kominów dymowych poszły dalej, są proponowane kominy o przekroju kołowym o średnicy 16cm lub 20cm. Do tego komplet kształtek i izolacji razem z zaprawami.

Bardzo ważne, aby w kotle dobrze paliło się, do kotłowni trzeba doprowadzić kanał nawiewny o przekroju nie mniejszym niż 10x20cm, bezpośrednio z zewnątrz budynku bez żadnych zastawek czy żaluzji. Jest to warunek dobrej i bezpiecznej eksploatacji kotła.

Oprócz tego kotłownia musi mieć wybudowany oddzielny kanał wywiewny z materiałów niepalnych i umieszczony obok komina tak by ciepło kanału dymowego powodowało rozgrzanie się kanału wywiewnego i wówczas jest tam dobry ciąg. Przekrój tego kanału nie może być mniejszy niż 14x14 cm, wlot musi być umieszczony pod sufitem kotłowni, a wylot ponad dachem budynku. Na kanale wentylacyjnym także nie wolno montować urządzeń umożliwiających zamykanie.

Zabrania się również w pomieszczeniach kotłowni, instalowania wyciągowej wentylacji mechanicznej.

Wszystko co wyżej opisane dotyczy małych kotłowni do 25kW najczęściej w domkach jednorodzinnych lub innych małych obiektach.

---

Więcej i o wymaganiach w dużych kotłowniach można poczytać w PN-87/B-02411 "Kotłownie na paliwa stałe wymagania" lub www.info-ogrzewanie.pl

JŁ

Instalacje w domu

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Nowoczesne odwodnienia łazienkowe

Autorem artykułu jest Maciej Kaczor

Artykuł opisuje dlaczego nowoczesne odwodnienia łazienkowe wypierają coraz częściej popularne w Polsce kabiny prysznicowe z typowymi brodzikami. Właściwie to kabiny pozostają bez zmian jednak że rozwiązanie konstrukcyjne ulega całkowitej zmianie oraz innowacji.

Wpusty łazienkowe określane również jako kratki ściekowe, to produkty usuwające wodę, ścieki lub substancje technologiczne z przestrzeni posadzek do instalacji odpływowej. Nie wymagają instalacji brodzika, albowiem zajmują z reguły centralne położenie w kabinie prysznicowej. Są to odwodnienia punktowe bardzo przystępne w montażu oraz instalacji. Pojawiają się też jako odwodnienia liniowe, co zwiększa ich możliwość odbierania wody z obszaru posadzek. Prócz tego wskutek niedużej wysokości całkowitej perfekcyjnie pasują do użycia przy niedużych wylewkach .

Powodem dla którego odchodzi się coraz częściej od kabin łazienkowych jest estetyka i nowoczesny image odwodnień prysznicowych. Wpusty podłogowe produkowane są ze stali nierdzewnej, co powoduje że są łatwe w utrzymaniu higieny oraz wspaniale wyglądają w każdej łazience.

Odwodnienia łazienkowe wypierają coraz częściej kabiny prysznicowe także z powodu ich funkcjonalności. Nie mają progów jak w kabinach prysznicowych które stanowią przeszkodę, przede wszystkim dla ludzi starszych lub inwalidów. Odwodnienia prysznicowe stanowią więc bezprogowe przejście między częścią mokrą łazienki a jej częścią suchą.

Na krajowym rynku pokazały się odwodnienia łazienkowe typu EXCLUSIVE oraz EXCLUSIVE PLUS. Przeznaczone są w miejsca gdzie należy zapewnić bezpieczny odpływ przez odwodnienie z wygładzoną najczęściej szlifowaną lub polerowaną powierzchnią a także wręcz doskonałymi cechami surowca jakim jest stal szlachetna - nierdzewna AISI 304. Typ EXCLUSIVE PLUS prócz tego ma do wyboru różne ruszty blaszane.

---

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Płytki na balkon i taras, ale jakie?

Autorem artykułu jest Tomasz Galicki

Powierzchnie tarasów i balkonów najczęściej wykładane są płytkami. Wybór tego materiału motywowany jest przede wszystkim względami praktycznymi. Myśląc o praktycznych aspektach nie należy jednak zapominać o estetycznym wyglądzie.

Źle dobrane i nieodpowiednio położone płytki, wskutek negatywnego działania warunków atmosferycznych, jakie panują na zewnątrz, bardzo szybko zaczną pękać, a wówczas posadzka z pewnością nie będzie wyglądała estetycznie. Dla uniknięcia takiej ewentualności należy wybrać twarde płytki ceramiczne, o właściwościach najmniejszego stopnia nasiąkliwości oraz koniecznie antypoślizgowe.

Przeznaczone specjalnie to wykładanie powierzchni balkonów i tarasów są płytki, tak zwane mrozoodporne. Charakteryzują się one bardzo małą porowatością. Cecha ta jest niezwykle ważna z tego powodu, aby pory nie wchłaniały wody, która po zamarznięciu powoduje właśnie pęknięcia. Do określania poziomu chłonności płytek zastosowano specjalny parametr nazwany „nasiąkliwością wodną”. Jego różny stopień charakteryzuje trzy grupy płytek. Pierwsza o chłonności mniejszej niż 3%. Płytki z tej grupy stosuje się do wykładania tarasów i balkonów, jednak najlepiej w miejscach z zadaszeniem. Najbardziej odporne płytki chłoną nie więcej niż 0,5% wody i oznaczane są symbolem AI, BI. Dodatkowym oznaczeniem jest znak śnieżynki lub po prostu napis „płytki mrozoodporne”.

Równie ważny jest także stopnień twardości płytek. Aby nagromadzony piasek lub inne zanieczyszczenia nie rysowały powierzchni płytki, należy wybrać te z numerem 7 lub 8 w skali Mohsa. Najlepszym wyborem płytek, dla warunków panujących w polskim klimacie będą płytki gresowe lub też gresy techniczne. Absolutnie nie powinno się wykładać powierzchni tarasów czy balkonów płytkami szkliwionymi.

Dla własnego bezpieczeństwa powinno wybierać się płytki antypoślizgowe. Właściwość ta nadawana jest płytką poprzez tworzenie na nich wypukłych wzorów. Ten proceder nazywany jest reliefowaniem, które może być wklęsłe lub wypukłe. Płytki antypoślizgowe posiadają również dodatkową warstwę antypoślizgowego szkliwa lub impregnatu. Biorąc pod uwagę ten parametr należy wybrać płytki z grupy od 10 do 13. Trzynastki nadają się również do wyłożenia schodów zewnętrznych.

Dla dodatkowego zabezpieczenia płytek na zewnątrz zastosować powinno się również materiały najwyższej jakości. Dotyczy to podkładów, klejów do ceramiki, uszczelniaczy szczelin, elastycznych fug, a przed każdą zimą warto dodatkowo zabezpieczyć posadzkę silikonowym impregnatem.

---

T.G.

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Odnawianie drewnianej podłogi – cyklinowanie

Autorem artykułu jest Tomasz Galicki

Drewniane podłogi w pomieszczeniach nadają wnętrzu niepowtarzalnego klimatu. Materiał ten ma jednak to do siebie, że po pewnym czasie użytkowania pozostają na nim trwałe ślady, które bardzo niekorzystnie wpływają na estetykę podłogi.

Drewniana powierzchnia może się odkształcać, przebarwiać, rysować, a lakier z jego powierzchni często odpryskuje.

Istnieją jednak techniki, dzięki którym można odnowić drewnianą podłogę, nadając jej całkowicie nowy wygląd. Kluczowym jest tu cyklinowanie, które wykonuje się z użyciem specjalistycznych narzędzi, w tym szlifierki. Do wykonania tej czynności najlepiej wynająć fachowców. Koszt tego typu usługi zależny jest od tego czy będzie to cyklinowanie podłogi lakierowanej czy olejowanego parkietu. Kolejno jest to dwadzieścia lub trzydzieści złotych za metr kwadratowy powierzchni.

Różnica polega tu także, na grubości zeszlifowywanej warstwy. Z lakierem jest to zaledwie jeden lub dwa milimetry, z parkietu natomiast konieczne jest zeszlifowanie grubszej warstwy. Uzależnione jest to od tego, że o ile lakier pokrywa tylko wierzchnią warstwę podłogi, o tyle olej wsiąka nieco głębiej, powodując przebarwienia.

Po zeszlifowaniu podłogi należy ją bardzo dokładnie oczyścić z resztek wiórów i pyłu. Najlepiej zrobić to za pomocą odkurzacza. Po czym jeszcze wskazane byłoby przetarcie powierzchni wilgotną szmatką. Wykonanie tych prac starannie jest bardzo ważne dla późniejszego, końcowego efektu idealnie gładkiej podłogi.

Gdy podłoga jest już w stanie surowego, zeszlifowanego drewna można ją albo zalakierować, albo poolejować. Jeżeli decydujemy się na olejowanie, nie będzie konieczne wcześniejsze gruntowanie powierzchni. Należy wiedzieć, że olej zdecydowanie zmieni barwę drewna na ciemniejszą. Lakier nada jedynie połysku. Olejowanie polega na nakładaniu pojedynczych warstw oleju, który wciera się polerując dopiero po wyschnięciu warstwy. Drewno z drzew egzotycznych ma najdłuższy czas schnięcia, ponieważ samo w sobie zawiera naturalne oleje. Podobnie drewno sosnowe, świerkowe czy jodłowe ze względu na dużą zawartość żywicy.

W przypadku lakierowania najpierw gruntujemy podłogę lakierem podkładowym, który wypełni niewielkie ubytki i wyrówna powierzchnię, a później nakłada się warstwę lakieru do parkietów. Ilość warstw zależna jest to od tego, jaki efekt nabłyszczenia chcemy uzyskać.

Jeżeli chcemy polakierować podłogę, która przez cyklinowaniem była olejowana, nie ma ku temu przeciwskazań, jednak najpierw należy drewno specjalnie przygotować. Ważne jest tu nałożenie warstwy podkładowej lakieru, która będzie izolowała wierzchnią warstwę od ewentualnych pozostałości oleju znajdujących się w porach drewna.

---

T.G.

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Rodzaje pomp ciepła

Autorem artykułu jest Tomasz Lipski

W zależności od tego jakim dolnym źródłem dysponujemy i jakiej wielkości działkę posiadamy, musimy wybrać odpowiedni rodzaj pompy ciepła. Zapoznaj się z wszystkimi rodzajami pomp ciepła i wybierz najefektywniejszą pompę dla Ciebie.

Rodzaje pomp ciepła zależą od dolnego źródła, które dostarcza nam ciepło. Dolnym źródłem może być:

Grunt: kolektor ciepła poziomy lub pionowy

Woda: studnia

Powietrze

Odbiornikiem ciepła dostarczanego z dolnego źródła jest najczęściej woda, która jest kierowana z pompy ciepła do górnego źródła, czyli grzejników lub ogrzewania podłogowego. Każdy rodzaj dolnego źródła wymaga zastosowania odpowiedniej pompy ciepła. Istnieją też pompy ciepła, które są w stanie współpracować także z różnymi dolnymi źródłami, na przykład zarówno z kolektorami gruntowymi jak i studnią.

Wybierając pompę ciepła trzeba zwrócić uwagę na jej nazwę, która odzwierciedla zarówno dolne źródło jak i nośnika ciepła do górnego źródła:

Pompy ciepła grunt–woda

Pompy ciepła woda–woda

Pompy ciepła powietrze–woda

W systemie wentylacji mechanicznej z rekuperacją występują też pompy ciepła dogrzewające powietrze. Takie pompy zwane są pompami ciepła na powietrze wentylacyjne wywiewne, czyli z układem powietrze–powietrze.

Pompy ciepła grunt–woda

Z gruntu ciepło pobierane jest na dwa sposoby:

1) Kolektor poziomy

Kolektor poziomy wymaga dużej działki oraz gruntu o wysokiej zawartości wody, iż jest on montowany ok. 2m pod powierzchnią ziemi, tuż poniżej głębokości gdzie grunt już nie przemarza. Na tej głębokości rury polietylenowe są zakopywane w odstępach ok. 80-100cm od siebie. W obiegu zamkniętym rur krąży niezamarzający płyn (alkohol lub glikol) odbierający ciepło z gruntu przekazując je do pompy ciepła. Kolektor poziomy nie może znajdować się pod budynkiem i nie może być oddzielony od atmosfery żadną szczelną nawierzchnią, np. asfaltową lub betonową. Konieczna jest możliwość przeciekania wody opadowej do kolektora poziomego.

2) Kolektor pionowy

Kolektor pionowy jest też zwany sondami pionowymi. Są to głębokie odwierty w głąb ziemi, których zaletą jest bardzo małe zapotrzebowanie przestrzeni na działce i zatem możliwość go instalacji na małych działkach w pobliżu miast, gdzie ceny gruntów są wysokie. Kolektory pionowe to rury z tworzywa sztucznego umieszczone w pionowych odwiertach, których ilość i głębokość ściśle zależy od mocy grzewczej pompy ciepła. W zamkniętym obiegu kolektora pionowego krąży niezamarzający płyn, odbierający ciepło z gruntu oraz wód podziemnych przekazując je do pompy ciepła. W tak głębokich partiach gruntu, zgromadzone ciepło utrzymuje stałą temperaturę przez cały rok i nie podlega ono zmianom atmosferycznym, które panują na powierzchni ziemi. Kolektory pionowe nie wykorzystują wód gruntowych, więc ich poziom się nie zmienia.

Pompy ciepła woda–woda

Pompy ciepła woda–woda wykorzystują wodę głębinową jako źródło dolne do odbierania ciepła. System z dolnym źródłem wody składa się z dwóch studni:

1) Studnia czerpalna: w tej studni zainstalowana jest pompa głębinowa

2) Studnia zrzutowa: w tą studnię trafia woda zrzutowa do chłodzenia

Studnie muszą znajdować się w minimalnej odległości 15m od siebie.

Warunkiem zastosowania studni głębinowych jest odpowiednia pojemność ujęcia wodnego i stopień jego wydajności oraz właściwy skład fizykochemiczny wody.

Pompy ciepła wykorzystujące wodę gruntową w układzie mają najwyższe współczynniki efektywności, ponieważ temperatura dolnego źródła ciepła wynosi przez cały rok około 7-12 ºC.

Pompy ciepła woda–woda dobrze też współpracują z powierzchniowymi zbiornikami wody. Są to jeziora lub stawy o dużej powierzchni i głębokości ok. 3m. W takich otwartych zbiornikach, na głębokości poniżej 2m, utrzymuje się stała temperatura o wysokości ok. 4 ºC.

Na dnie zbiornika wody układa się pętle rur polietylenowych, które odbierają ciepło w taki sam sposób jak poziome kolektory gruntowe.

Pompy ciepła powietrze–woda

Pompy ciepła powietrze–woda są stosowane na działkach na których nie można stosować systemu gruntowego lub wodnego. Pompa ciepła czerpiąca ciepło z powietrza zewnętrznego nie zawsze jest w stanie pokryć zapotrzebowanie na ciepło przez cały rok. Przy bardzo niskich temperaturach zimą pompa ciepła na powietrze musi być uzupełniona innym źródłem ciepła, np. kotłem elektrycznym, gazowym lub olejowym.

Pompy ciepła powietrze–woda są najczęściej stosowane w już istniejących kotłowniach, tak aby zmniejszyć koszty ogrzewania ale nie są one wystarczające aby całorocznie pokryć zapotrzebowanie ciepła w budynku.

---

Porównaj pompy ciepła

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Wybierz technologię budowy domu dla siebie

Autorem artykułu jest Aleksandra Cyndler

Badania potwierdzają, że coraz więcej osób zamiast kupować mieszkanie w mieście, podejmuje decyzję o przeniesieniu się poza jego granice, zakupie gruntu i budowie własnego domu. Jednak kiedy przychodzi czas realizacji zamiaru, często gubimy się w nadmiarze informacji i mamy problemy z wyborem odpowiedniego projektu domu i technologii budowy.

Poniżej przedstawiamy krótką charakterystykę wybranych metod budownictwa. Ich znajomość, a także świadomość plusów i minusów każdej z nich, powinna pomóc wielu osobom w wyborze technologii pozwalającej na budowę tego jedynego, wymarzonego domu.

Technologia murowana

Najbardziej tradycyjna i popularna technologia budowy domów w Polsce. Domy murowane to domy na pokolenia, są wytrzymałe, niepalne oraz odporne na działanie pleśni, owadów i gryzoni. Konstrukcje murowane umożliwiają uzyskanie znacznych rozpiętości stropów, co daje praktycznie nieograniczone możliwości architektoniczne oraz dowolność w aranżacji wnętrza. Ze względu na rodzaj materiału, z jakiego wykonane są mury, wyróżnić można ściany: ceramiczne, z gazobetonu (beton komórkowy), silikatowe i keramzytowe.

Dodatkową zaletą budowy domów w tej technologii jest fakt, że na rynku dostępna jest olbrzymia liczba gotowych projektów domów murowanych, a ich różnorodność pod względem architektonicznym i funkcjonalnym ułatwia znalezienie domu spełniającego nasze wszystkie oczekiwania. Należy ponadto podkreślić łatwość dostępu i bogaty wybór materiałów konstrukcyjnych, izolacyjnych czy wykończeniowych dla domów murowanych.

Technologia prefabrykowana

W celu usprawnienia procesu budowy, skrócenia czasu jego realizacji, a tym samym obniżenia kosztów wykonawstwa, w technologii prefabrykowanej wszystkie elementy domu zostają przygotowane w fabryce i jako gotowe prefabrykowane części przyjeżdżają na plac budowy.

Montaż gotowych elementów naszego domu zajmuje nie dłużej niż dwa tygodnie. Po tym okresie dom stoi gotowy do dalszych prac wykończeniowych. W zależności od wymagań, elementy ścian, stropów i dachów mogą być przygotowane w różnym stopniu zaawansowania. Jeśli klient decyduje się skorzystanie z prefabrykacji modułowej, w której fabrycznie przygotowane są już całe moduły przestrzenne domu, czas budowy można skrócić nawet do 2-3 dni.

Technologia szalunku traconego

Domy wykonane w tej technologii powstają z trwałej, betonowej konstrukcji, odpowiednio wzmocnionej zbrojeniem. Jako element szalunku najczęściej wykorzystuje się bloczki styropianowe, zastawiane jak klocki lego, dzięki czemu konstrukcja powstaje niezwykle szybko. Ściany budynku tworzą zatem elementy styropianowe, odpowiednio uzbrojone i wypełnione wewnątrz betonem. Po związaniu mieszanki powstaje rdzeń żelbetowy (element konstrukcyjny budynku) ocieplony z dwóch stron styropianem, a tym samym o wysokich parametrach izolacyjnych i bez występowania mostków termicznych. Grubość rdzenia wynosząca od kilku do kilkunastu cm pozwala wznosić budynki do 25 m wysokości.

Niewątpliwą zaletą budowania domu w technologii szalunku traconego, jest prosta realizacja, która nie wymaga zatrudniania dużej liczby robotników i ponoszenia wysokich kosztów związanych z transportem materiałów czy wywozem gruzu.

Technologia szkieletowa

Domy w technologii szkieletowej powstają w oparciu o szkielet drewniany lub stalowy, będący wyjątkowo trwałą i szybką w montażu konstrukcją. Od momentu przygotowania fundamentów uzyskanie stanu surowego zamkniętego jest możliwe już w 14 dni. Do budowy drewnianych domów szkieletowych wykorzystuje się wyselekcjonowane gatunki drewna, czterostronnie strugane, przemysłowo suszone oraz odpowiednio zaimpregnowane chemicznie. W przypadku domów powstających na lekkiej konstrukcji stalowej – szkielet nośny stanowią wyjątkowo sztywne i wytrzymałe elementy wykonane z zimnogiętych, ocynkowanych kształtowników stalowych.

Budowa domów szkieletowych może być prowadzona w każdej porze roku, nawet zimą - o ile wcześniej są postawione fundamenty, których postawienie musi się odbywać w temperaturze dodatniej. Technologia szkieletowa pozwala szybko zrealizować marzenie o swoim domu, a jednocześnie jest bardziej dostępna poprzez niższe koszty realizacji.

Domy z bali

Domy wykonane z bali są trwałe oraz niezwykle ciepłe i zdrowe ze względu na właściwości samoregulacyjne drewna, które pochłania lub oddaje część wilgoci zawartej w powietrzu, tworząc wewnątrz pomieszczeń specyficzny, sprzyjający człowiekowi mikroklimat.

O domach wykonanych z bali mówi się, że mają "klimat". Mają one niezwykłą, charakterystyczną estetykę, są przyjazne środowisku oraz jednoczą ludzi z otaczającą przyrodą. Budowane z najlepszych gatunków drewna iglastego stanowią najbardziej cenioną i najszlachetniejszą technologię budowy wśród domów o konstrukcji drewnianej.

Do budowy używa się bali okrągłych o grubości od 16 do 32 cm, naturalnie okorowanych lub wytaczanych. Nowością są konstrukcje imitujące bale pełne składające się z desek wypełnionych wełną mineralną bądź pianką poliuretanową.

Podsumowanie

Wybierając technologię, w której będziemy budowali nasz dom, powinniśmy odpowiedzieć sobie na kilka pytań. Czy zależy nam na szybkiej budowie, czy też czas nie gra tak istotnej roli? Czy chcemy postawić dom w nowoczesnej, innowacyjnej technologii, czy też standardowej, sprawdzonej i tradycyjnej? Czy sama bryła domu ma być nowoczesna, modernistyczna, czy też nasz dom ma być standardowy, lecz wygodny i funkcjonalny? Czy zależy nam na niepowtarzalnym klimacie, atmosferze i bliskości z naturą, czy też wolimy dom nowoczesny, wyróżniający się z otoczenia i przyciągający wzrok niestandardowymi rozwiązaniami architektonicznym? Dodatkowo należy zawsze brać pod uwagę typowe warunki panujące na działce przeznaczonej pod budowę, jak nachylenie terenu, czy wilgotność gruntu, a także wymogi i ograniczenia prawne - mówi Piotr Latek, właściciel firmy Veris Investments Solutions.

---

http://vertis-investments.pl

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Izolacja domu – styropian czy wełna?

Autorem artykułu jest Twardy

Planując budowę nowego domu najczęściej największą uwagę skupiamy przede wszystkim na wyborze odpowiedniego dla nas projektu oraz na kilku najbardziej istotnych kwestiach budowlanych takich jak materiały z jakich wykonany będzie dach czy rodzaj podłóg.

Jednak budując nowy dom musimy zdawać sobie sprawę również z tego, jak ważna jest odpowiednia izolacja termiczna ścian. Ocieplanie ma na celu chronić budynek przed wpływem czynników zewnętrznych oraz możliwie najefektywniej zatrzymać ciepło w jego wnętrzu. Planując ocieplenie domu zazwyczaj mamy do wyboru dwa warianty: ocieplenie styropianem lub ocieplenie wełną mineralną.

Styropian

Styropian posiada bardzo dobre właściwości izolacyjne. Jest także materiałem odpornym na wchłanianie wody, ale jednocześnie nie przepuszcza powietrza, w związku z tym ściany ocieplane styropianem „nie oddychają”. Styropian cechuje się niską odpornością na wysoką temperaturę, dlatego też jego powierzchnia nie powinna być wystawiana na oddziaływanie promieni słonecznych. Właściwości akustyczne styropianu są dosyć niskie ze względu na strukturę płyty styropianowej, która przewodzi dźwięki. Za to jest materiałem wytrzymałym na uszkodzenia mechaniczne i łatwym
w montażu.

Pamiętać jednak należy, aby styropian chronić przed działaniem słońca, by nie doprowadzić do jego degradacji.

Wełna mineralna

Z kolei wełna mineralna, pomimo tego, że również posiada bardzo dobre właściwości izolacyjne, to w momencie zawilgocenia traci je niemalże całkowicie. W przeciwieństwie do styropianu, wełna jest paroprzepuszczalna, dzięki temu wilgoć z budynku przepływa na zewnątrz.

Zwrócić należy również uwagę na fakt, iż wełna jest materiałem niepalnym (jej włókna topią się dopiero przy temperaturze 1000 stopni) oraz ma lepsze właściwości akustyczne niż styropian. Niestety jej wytrzymałość na uszkodzenia jest bardzo niska, a jej montaż jest zdecydowanie trudniejszy.

Jak widzimy obydwa materiały do ocieplenia domów mają swoje zalety i wady, znajdują inne zastosowanie i różnią się ceną (wełna jest materiałem droższym). Zatem budując nowy dom powinniśmy dobrze przemyśleć wszystkie kwestie związane z jego izolacją, odpowiedzieć sobie na pytanie na czym nam najbardziej zależy, a następnie dokonać odpowiedniego wyboru.

---

Twardy.

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Dobrze wybudowany komin

Autorem artykułu jest Tomasz Galicki

Co znaczy „dobrze wybudowany komin”? Znaczy to, że komin spełniać będzie wszystkie cechy bezpieczeństwa, odporności na wysoką temperaturę, a także będzie miał dobry ciąg.

Zaczynamy od samych fundamentów. Komin murujemy z kamienia lub pełnych cegieł, najczęściej jednak wykorzystuje się tu beton zbrojony. Kształt to zazwyczaj prostopadłościan, o wysokości co najmniej trzydziestu centymetrów. Jego długość i szerokość natomiast dopasowujemy odpowiednio do reguły przynajmniej piętnastu centymetrów poza obrys komina. Pamiętaj należy również o zastosowaniu odpowiedniej otuliny głównego zbrojenia. Odpowiednio pięć centymetrów, gdy ta wykonana jest z chudego betonu klasy B 7,5 i siedem centymetrów, gdy fundament nie posiada izolacji.

Na fundamencie budujemy trzon komina z zaprawy cementowej. (Uwaga! Jeżeli zastosowaliśmy cegłę klinkierową konieczne będzie użycie specjalnej zaprawy.) Wykorzystanie trasu, czyli materiału pochodzenia wulkanicznego, zapewni ochronę przed pojawianiem się wykwitów na wymurowanych powierzchniach.

W momencie samego murowania komina nie można zapomnieć o tym, że minimalny wymiar przewodów to 14x14 cm. Większy przekrój stosuje się w zależności od przeznaczenia i wysokości komina (14x20, 20x27, 20x20). Zalecane są przewody o kształcie kwadratu, ewentualnie prostokąta, którego stosunek boków wynosi 2:3.

Przewody komina powinny być gładkie, dlatego też najczęściej wykonuje się je przy użyciu szablonów (metalowych lub drewnianych). Poza tym należy zwrócić uwagę na to, aby przegrody pomiędzy nimi miały grubość przynajmniej połowy cegły.

Dobry ciąg?

Tu istnieją kolejne zasady, których należy przestrzegać. Po pierwsze, zależnie od tego czy komin to konstrukcja samonośna lub będąca fragmentem ściany nośnej. W pierwszym przypadku komin musi być oddylatowany od stropu, w przypadku drugim można na kominie przeć belki stropowe, jednak powinny to poprzedzić statystyczne obliczenia. Część komina znajdująca się ponad dachem o kącie nachylenia dwunastu stopni powinna wynosić co najmniej sześćdziesiąt centymetrów ponad kalenicę. Ta sama zasada obowiązuje w przypadku większego nachylenia dachu. Wyjątkiem od niej jest jedynie okoliczność, w której dach pokryty jest trudnopalnym materiałem, takim jak blacha czy dachówka ceramiczna. Wówczas wystarczy trzydzieści centymetrów, ale... odległość pozioma od obudowy do powierzchni dachu musi wynosić co najmniej metr.

Na samym szczycie komina powinna znajdować się tak zwana czapa. Jej funkcją jej ochrona komina przed opadami atmosferycznymi. Nakładamy więc najpierw warstwę asfaltowej papy, a dopiero na niej czapę. Z każdej strony komina pozostawiamy kilkucentymetrowe kapinosy. Czapę wykonuje się z betonu ze stalowym zbrojeniem. Nie można zapomnieć tu również o pozostawieniu otworów dymowych i spalinowych.

---

T.G.

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Czym jest audyt energetyczny i świadectwo energetyczne?

Autorem artykułu jest krystian Kowalski

W poniższym artykule przedstawiono pokrótce, czym jest audyt energetyczny - po co się go wykonuje i co jest jego efektem. Dowiesz się również, czym jest tak zwane świadectwo energetyczne i jakimi wskaźnikami sie posługuje.

Audyt energetyczny to rodzaj dokumentu, który zawiera analizę ekonomiczno-techniczną budynku oraz rekomendacje co do jej optymalizacji. W ich ramach określone jest co można zrobić (co należy zrobić), wyszczególnione są parametry techniczne przedsięwzięcia termomodernizacyjnego, a także ekonomiczne jak koszty, zyski, czas zwrotu kosztów itp. Termomodernizacja ma na celu zmniejszenie kosztów ogrzewania budynku, kosztów uzyskania ciepłej wody użytkowej, a także kosztów klimatyzacji/wentylacji. W wyniku audytu wystawiane jest też świadectwo energetyczne, które określa po prostu klasę energetyczną budynku. Więcej o nim w drugiej części artykułu.

Audyt energetyczny wskazuje działania, jakie należy i warto wykonać, aby zoptymalizować efektywność energetyczno-ekonomiczną budynku, czyli mówi co zrobić, aby zaoszczędzić i z jakim kosztem się to wiąże. Celem audytu jest zatem wskazanie konkretnych rozwiązań technicznych i ekonomicznych oraz formalnych i organizacyjnych, aby inwestycja termomodernizacyjna była jak najbardziej efektywna (opłacalna).

W audycie powinno zawierać się przede wszystkim wyszczególnienie danych, które identyfikują dany budynek, tych dotyczących lokalnego źródła ciepła (lokalnej sieci ciepłowniczej i jej właściciela) oraz ocenę obecnego stanu technicznego danego budynku i źródła ciepła, a także opis metod i możliwości realizacji przedsięwzięcia termomodernizacyjnego wraz ze wskazaniem metody optymalnych.

Z kolei świadectwo energetyczne, wystawiane przez uprawnionego audytora, określa wielkość zużycia energii na potrzeby grzewcze/chłodnicze, wentylacji, oświetlenia oraz użytkowej wody ciepłej. W tym dokumencie podawany jest tak zwany wskaźnik EP, który mówi o jakości energetycznej budynku lub lokalu. Mówi też o ilościowej i jakościowej ocenie zużycia energii. Drugim wskaźnikiem, jaki określa, jest wskaźnik EK, czyli wyrażający zapotrzebowanie na energię dostarczaną w budynku.

---

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Jak uniknąć najczęściej popełnianych błędów montując ogrzewanie podłogowe?

Autorem artykułu jest krystian Kowalski

Z poniższego artykułu dowiesz się między innymi, czym jest ogrzewanie podłogowe i jakie błędy popełnia się najcześciej podczas instalacji takiego typu ogrzewania.

Ogrzewanie podłogowe cieszy się w ostatnich latach coraz większym powodzeniem. Zawdzięcza to swoim zaletom takim jak: oszczędność energii, wyjątkowy komfort cieplny i brak kaloryferów na ścianach (estetyka). Ogrzewanie podłogowe bowiem, polega na tym, że zamiast kaloryferów, rurek i innych takich urządzeń grzewczych jest… podłoga oddająca ciepło, w której za pomocą specjalnej wylewki zatopiona została instalacja grzewcza. Instalacja taka składa się z sieci rur, w których płynie ciepła woda lub z sieci elektrycznych przewodów oporowych. Montaż takiej podłogi nie należy do najłatwiejszych i łatwo popełnić różne błędy. Poniżej przeczytasz o tych najczęstszych i o tym, jak możesz ich uniknąć.

Jednym z błędów jest zaczynanie instalacji podczas, gdy budynek jest jeszcze w stanie surowym otwartym. Wiąże się to z tym, że w otwartym budynku jest utrudnione prawidłowe wysychanie i wiązanie wylewki. Kolejny z błędów to źle przygotowane podłoże nośnie. Niezwykle ważne jest, aby beton był wylany w taki sposób, aby osiągnąć równy poziom. Jest to istotne ze względu na konieczność dokładnego przylegania płyt nośnych do podłoża. Dzięki temu można zapewnić stabilne oparcie dla instalacji. Poza tym, nierówne podłoże to ryzyko popękania wylewki, a wraz z nią rur grzewczych.

Równie istotne jest także użycie dobrych materiałów do izolacji i ich prawidłowe ułożenie. Tu ważny jest współczynnik przewodzenia ciepła przez materiał izolacyjny, poziom tłumienia dźwięków oraz zakres przenoszenia obciążeń. Poza tym bardzo ważna jest izolacja przeciwwilgociowa, szczególnie na podłodze przylegającej do gruntu. Wilgoć może spowodować powyginanie płyty nośnej, a to grozi zniszczeniem instalacji. Kolejnym elementem, o który trzeba zadbać jest tzw. dylatacja przyścienna. Czyli takie ułożenie instalacji, aby nie przylegała do elementów nośnych (konstrukcyjnych) budynku. Chodzi tu o uniknięcie naprężeń wynikłych np. z osiadania budynku, które mogą zniszczyć instalację.

---

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl